PODSTAWY TEORII METEOROLOGII

TEMAT:  Superkomórki.

Temat powiązany jest z: powstawanie chmur, ciepło utajone, burze

WARTO RÓWNIEŻ PRZECZYTAĆ I ZOBACZYĆ

                 Superkomórka to ogromna chmura burzowa, której cykl życia jest dłuższy od cyklu życia zwyczajnej chmury burzowej cumulonimbus. Czasami superkomórka prowadzi do intensywnych tornad, opadów gradu i niezwykle silnych porywów wiatrów. Pewne cechy charakterystyczne dla superkomórek pozwalają je rozpoznać.

Unoszące się z prędkością nawet 270 km/h powietrze nadaje tym chmurom groźny, kalafiorowaty kształt, poza tym powietrze unosząc się zakręca, a to powoduje że część chmur wygląda coś na kształt korkociągu.

Na samym szczycie wirującego powietrza powstaje równie groźnie wyglądająca kopuła.

         Miliony kropelek wody i kryształków lodu to wszystko co widzimy - wszystko dzieje się wewnątrz chmury, jednak po jej wyglądzie możemy osądzić co dzieje się w środku. Wirujący słup powietrza nazwany mezocyklonem to serce superkomórki i właśnie obecność mezocyklonu wyróżnia ją wśród zwyczajnych chmur burzowych. Podobnie jak większość chmur burzowych, superkomórka potrzebuje ciepłego i wilgotnego powietrza przy powierzchni ziemi, o wiele chłodniejszego na większych wysokościach oraz mechanizmu, który uniesie to powietrze przy powierzchni ziemi do góry w rejon powietrza chłodnego. Często taki mechanizm to po prostu ogrzane wznoszące się powietrze - ciepłe powietrze unosi się gdyż jest bardziej lekkie od otoczenia, a zatem im większa jest różnica temperatur między powietrzem wnoszącym się, a powietrzem otaczającym go tym więcej niesie ono energii, która uwolniona w procesie kondensacji lub resublimacji (w postaci ciepła utajonego tych procesów) zwiększa intensywność superkomórki. Wracając do mezocyklonu, żeby burzę nazwać superkomórką to wysoko powyżej ziemi muszą wystąpić wiatry wiejące z różnych kierunków na różnych wysokościach, które w odpowiednim układzie wywołują specyficzny wirujący ruch powietrza - mezocyklon. Taki unikatowy układ wnoszącego się i opadającego powietrza zapobiega wpadaniu kropli deszczu (gradu) z powrotem w tunel z unoszącym się powietrzem. Zwykłe burze "gasną" często szybciej niż po pół godzinie, gdyż deszcz zaczyna wpadać w obszar unoszącego się powietrza, a to niejako odcina dopływ paliwa w postaci właśnie ciepłego i wilgotnego powietrza. Superkomórki zaś mogą trwać godzinami i przemieszczać się na setki kilometrów.

      Jeszcze słowo o tornadzie; siła wprawiająca powietrze w ruch wirujący przyczynia się do powstania tornada w miejscu gdzie powietrze stale się unosi, a tutaj jak wiemy brak opadów, zatem tornado zawsze formuje się w obszarze wolnym od opadów. Czasami superkomórki przynoszą niezwykle silne uderzenia wiatru o prędkości nawet powyżej 150 km/h, które porównywalne są do słabych tornad, a zwykło się je nazywać szkwałami.

 
Stronę opracowano dzięki życzliwości i za zgodą autora :